पहाटेच्या शांत समयी...दिव्याच्या मंद तांबूस उजेडात... जात्यावर दळण दळणारी माय... जात्याची कर्णमधुर घरघर...आणि मायेच्या गोड गळ्यातील मंजुळ ओव्या...नितांत सुंदर.
'जात्यावरच्या ओव्या'
पहाटंच्या ओव्या गात जात्यावं दळीते |
रामाधरमाच्या गं पारी गणगोत मांडीते ||
कीर्ती जगी बाई त्यांची सांगिते |
ऐकायाला ये रं बा तू पंढरीच्या विठ्ठला ||
पहिली माझी ओवी गं प्रभू रामचंद्राला |
सीतामाई शोधासाठी वणवण फिरला ||
घेऊनिया वानरसेना सेतू सागरी बांधीला |
माथा टेकवितो बाई ऐशा पतिराजाला ||
पती सत्यवानाचा जीव घेऊन आली गं ||
पत्नीधर्म पाळावा कसा गं बाईन |
पतिव्रता सावित्री जशी गेली होऊन ||
पुण्याईचे फळ आले संत त्यांच्या पोटाला ||
निवृत्ती-ज्ञानेश्वर...सोपान-मुक्ताई |
भक्तिभाव ज्ञान अवघ्या जगाची माऊली ||
चौथे माझे नमन जिजाऊ बाईला |
पुत्र असा घडविला शोभे राजा प्रजेला ||
शूरवीर घेऊन शत्रुसंगे लढून |
शिवबाने बांधले गं स्वराज्याचे तोरण ||
सावित्रीबाई माझी सरस्वती ज्ञानाची |
शिक्षणाची गंगा तिने घरोघरी आणिली ||तिच्यामुळे बाई माझ्या लेकीबाळी शिकल्या |थोरमोठ्या जाहल्या नावारूपाला आल्या ||
फुले,शाहू,आंबेडकर समानतेचा मंत्र दिला ||
किती ज्ञानी किती गुणी काय कीर्ती वर्णू मी |
अशा संत,विभूतींनी पावन झाली गं भूमी. ||
देऊनिया बलिदान मुक्त केले देशाला ||
लढले झगडले स्वातंत्र्य मिळाया |
नमस्कार सदा माझा त्यांच्या वीर स्मृतीला ||
- किरण चव्हाण.
.jpeg)
