Kiran chavan

                            'बामणकीच्या मळीतली गोदा.'                                           कदमाचा बापू आला आसल गावासनं...आता चार दिस झालं की, किती वाट बघायची...? चार दिसामागं बापू लेकीकडं गेलता...त्यायळेला बापू म्हणालता ...आता मी येणार त्ये सरळ पा-सा दिसांनच.मग आज किती दिस झालं...बोटांवरचा हिशोब आज परतच्याला मांडला.. शेवटाला अंगठा दुमडला म्हंजी बक्कळ पाच दिस झालं...आला आसल बापू..? एक मन म्हणतंय आसल एक म्हणतंय नसल.पण आता न्हाई थार व्हइत...डोसक्यात राग घालून जायाची पाळी यील.न्हाई... खुळाचं व्हईनं मी..काय व्हईल ते व्हईल...आता थांबायचं न्हाई...बापूदा आला आगर नसलबी पर आपुन तिथं जाऊन धडकायचंच.  त्याशिवाय आत्मा थंड व्हायचा न्हाई माझा...एक दिस कधी सोडून ऱ्हाता आलं न्हाई...चार दिस कसं काढलं आसतील ते माझं मला म्हाइत...डाव्या आंगाला सुमी बिनघोर निजल्याली...कवाची झोप लागल्याली तिला.आंगावरनं साप गेला तरी सूद...

                             'गावंदरीतलं जुळं'                                तरीबी या गोष्टीला बारा वरसं गुदरली आसतील.. सुगी नुकतीच मागं सरल्याली.भातकापणी झाल्याली मुंडरी वावरं सगळीकडं दिसत व्हती.भवतीनं जुंधळ्याच्या धाटांचं सड आणि डुई भादरल्यासारं भाताचं मुठ मूठभर गड्ड.सारा शिवार कस मोकळा ढाकळा. आमच्या गल्लीच्या खायल्या आंगची गावंदरबी आता रिकामी झालती.बिचारीला आता सकाळ दुपार संध्याकाळ एकेक पाहुणा अवचित भेट द्यायचाचं.रस्त्याच्या खायच्या बाजूला उतरणीला चार लांबसडक टपणी.तिसऱ्या टपण्याच्या बांधाच्या तळाला चार हात रूंद अशी लांबसडक चिरुटी व्हती त्यानंतर चौथं टपण वलाडंल की,मधी आडवा थोरला बांध..बांधावर मोजून दोनच झाडं एक काट्या बाभळीचं आणि दुसरं लिंबाचं.त्याच्याखाली उरलीसुरली टपणी.थोरली जाणती लोकं या बांधाच्या खाली परसाकडं जायाची. तवा घरा घरात संडास कुठलं...?गावंदर म्हणजे त्यायेळला मोकळं व्हायचं हक्काचं ठिकाण.         ...

'बँकिंग क्षेत्रातील ४१ वर्षांच्या प्रदीर्घ सेवेतून आदरणीय श्री.जनार्दन बोटे साहेब आज रोजी सेवानिवृत्त होत आहेत त्यानिमित्त त्यांच्या जीवनकार्याचा घेतलेला हा आढावा...'                                                              कोल्हापूर जिल्ह्यातील भुदरगड तालुक्यातील पांगिरे या छोट्याशा गावी श्री. महादेव जोतिबा बोटे व सोनाबाई उर्फ गयाबाई महादेव बोटे या पुण्याशील दांपत्याच्या पोटी जनार्दन बोटे यांचा १५ जुलै १९६२ रोजी पांगिरे येथे जन्म झाला.एक भाऊ व बहीण अशी ही मिळून तीन भावंडं. वडील मुबंईला गिरणी कामगार म्हणून कामाला.तुटपुंजा पगार.आई गावी शेतमजूरी करायची.घरची हालाखीची परिस्थिती. गरिबी तर पाचवीलाच पुजलेली.जनार्दन बोटे यांचे प्राथमिक शिक्षण पहिली ते तिसरी पर्यंत पांगिरे या गावी झाले.आणि मग त्यानंतर ४ थी इयत्तेपासून मुंबईत शिक्षण सुरू झाले.उपजतच हुशार,चुणचुणीत असलेले बोटे साहेब प्रत्येक इयत्तेत पहिल्या क्रमांकाने उत्तीर्ण झाले.त्यान...

पहाटेच्या शांत समयी...दिव्याच्या मंद तांबूस उजेडात... जात्यावर दळण दळणारी माय... जात्याची कर्णमधुर घरघर...आणि मायेच्या गोड गळ्यातील मंजुळ ओव्या...नितांत सुंदर.                              ' जात्यावरच्या ओव्या' पहाटंच्या ओव्या गात जात्यावं दळीते | रामाधरमाच्या गं पारी गणगोत मांडीते || कीर्ती जगी बाई त्यांची  सांगिते | ऐकायाला ये रं बा तू पंढरीच्या विठ्ठला || पहिली माझी ओवी गं प्रभू रामचंद्राला | सीतामाई शोधासाठी वणवण फिरला || घेऊनिया वानरसेना सेतू सागरी बांधीला | माथा टेकवितो बाई ऐशा पतिराजाला || दुसरी माझी ओवी गं किती गुण गाऊ गं | पती सत्यवानाचा जीव घेऊन आली गं || पत्नीधर्म पाळावा कसा गं बाईन | पतिव्रता सावित्री जशी गेली होऊन || तिसरे माझे वंदन थोर आई बापाला | पुण्याईचे फळ आले संत त्यांच्या पोटाला || निवृत्ती-ज्ञानेश्वर...सोपान-मुक्ताई | भक्तिभाव ज्ञान अवघ्या जगाची माऊली || चौथे माझे नमन जिजाऊ बाईला | पुत्र असा घडविला शोभे राजा प्रजेला || शूरवीर घेऊन शत्...

                         किरण चव्हाण यांच्याविषयी थोडक्यात... ---------------------------------------------------------------------                           आई                बाबा                                                                                                जन्मासी घातलें तुम्हीं मायबापा |            जपिले फोडाप्रमाणे तळहाता ||                 अपार कष्टसायास झेलीले |  तरी जीवन ऐसें घडविले  || शब्दे अपुरेच पडतील | काय सांगू तुमची गाथा  || चरणांवरी आपुल्या सदैव...